338.

Jak żyć?

337.

No to tyle mi zostało ...

Tak, chciałam mieć to szybko z głowy, ale nie spodziewałam się, że aż tak.

336.

Piąty dzień bez cukru, a do balu jeszcze 17.
A nauka do obrony? ... No tego... staram się nie zasypiać po jednej stronie.

335.

OFICJALNIE: po niemalże pół roku biegania, badania i poprawiania - JEST!
Teraz czekam na decyzję, kto to zrecenzuje i ... uczę się pytań ze 150 stron A4. A już za mniej niż 3 tygodnie będę się śmiała z tego, jaką miałam wesołą drogę do tytułu inżyniera.

moje dziecko ♥

334.

Muszę sobie w taki sposób poprawiać humor... Chociaż dzisiaj nie był nawet taki zły.

nowe cacuszka!

333.

Bolesny, jak nigdy, powrót do rzeczywistości...

332.

Ten dzień miał wyglądać zupełnie inaczej... Mój pyszny koci tort od rana i przepyszny obiad od siostry. Nic nie wskazywało na to, że kilka godzin później zostanę tak sponiewierana przez własną rodzinę. Jeden dziadek unosi się dumą i zachowuje jak rozkapryszony bachor, a drugi nie ma już pojęcia o świecie i rzuca teksty, niekoniecznie świadom tego, co i do kogo mówi. Nie jestem z kamienia i nie spodziewałam się takich akcji, zwłaszcza w dzień, na który zawsze czekam. Nie wiem co musiałoby teraz się stać, żeby odczarować ten paskudny czas.

Mimo wszystko, dziękuję moim 2 najukochańszym kobietom, które zrobiły wszystko, żeby ten dzień był wyjątkowy i przepraszam, że z przyczyn ode mnie niezależnych wszystko po prostu poszło się jebać.

W tym roku postarzałam się w przykry sposób.

331.

Równo za miesiąc bal, a ja nie mam siły, żeby się zmęczyć, tak jak robiłam to do tej pory... Plus boję się wejść na wagę po ponad 2 tygodniach w Kaliszu. Trzeba działać! I to razrazraz.

A jutro znowu słodkie! #już23 #staradupa

***

Dobrze, że mój promotor po 16. dniach się odezwał, bo już się martwiłam. Teraz drugie tyle poczekam, aż zrealizuje "dzisiejsze czytanie".

330.

Coraz zimniej na dworze.
Coraz bliżej Warszawa.
Coraz bliżej obrona...
A promotor milczy... już 15. dzień. Super!

329.

Siedzimy sobie w moim pokoju. :)

328.

Pierwsza od 28.12. w całości przespana noc i pierwszy dzień, kiedy mogę przejść przez pokój bez obawy, że się uduszę czy wypluję płuca. Baaardzo wolno, ale wracam już do zdrowia. Korzystając z nadmiaru wolnego czasu, uczę się w praktyce. Bo co innego mi zostało? :)